O Conselho Pastoral dos Pescadores (CPP) lança amanhã (29/06), no Dia do Pescador, às 14:30hs, o Relatório dos Conflitos Socioambientais e Violações de Direitos Humanos em Comunidades Tradicionais Pesqueiras no Brasil
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Numquam facies. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Equidem e Cn.
Non semper, inquam; Nihil sane. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
- Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.
- Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
- Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
- Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
- Hoc simile tandem est?
- Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Sed haec omittamus; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
Iam in altera philosophiae parte. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Urgent tamen et nihil remittunt.